Forum Dogs

AsiaGolden

Temat dla maxa i nie tylko Confused

więc wymieniajcie i opisujcie psie sporty Sad

mam nadzieje ze są wytłumaczone bo ja ich nie czytałąm Confused

FLYBALL
Flyball wymyślony został przez Kalifornijczyka Herberta Wagnera, który w latach 70. wynalazł wyrzutnię piłek tenisowych. Konkurencja ta to nic innego jak psie wyścigi sztefetowe.

W zawodach (na dystansie 51 stóp - czyli 15,6 m.) ścigają się dwie drużyny złożone z 4 - 6 zwierzaków. Zadaniem każdego psa jest pokonanie czterech płotków i powrót na linię startu z piłką, którą wcześniej musi samodzielnie uwolnić z maszyny ustawionej na końcu toru. W tym celu naciska łapą na specjalny pedał-dźwignię i łapie piłkę w powietrzu. Jeśli w drodze powrotnej ją zgubi musi wystartować ponownie, po zakończeniu biegu przez pozostałych członków drużyny.

Trudność konkurencji zwiększa fakt, że opiekunowie psów przez cały czas trwania wyścigu muszą pozostawać poza linią startu-mety, a ponadto rywalizujące zespoły ścigają się na dwóch sąsiadujących ze sobą torach co czasami rozparsza startujących zawodników.

Zawody we flyballu zapewniają wiele atrakcji zarówno psom, właścicielom jak i widzom. Wiele psich drużyn pokonuje dystans w czasie krótszym niż 20 sekund! Aktualny rekord NAFA (Północnoamerykańskiego Stowarzyszenia Flyball) wynosi 16,5 sekundy. Zawody pod auspicjami NAFA organizowane są w kilku kategoriach, tak aby współzawodniczyły ze sobą zespoły o podobnych poziomach.

Konkurencję tę mogą uprawiać wszystkie psy, niezależnie od rasy.

Agility

Ten rodzaj sportu kynologicznego jest bardzo popularny w Europie Zachodniej, gdzie nawet na najmniejszych placykach przy klubach kynologicznych zawsze zobaczyć można choć kilka przeszkód.

Do Polski agility trafiło stosunkowo niedawno - około 10 lat temu, ale rozwija się prężnie. Nic dziwnego. Jest to bowiem znakomite połączenie ćwiczeń z posłuszeństwa i zręcznościowej zabawy dla psa. Towarzyszący zwierzęciu przewodnik (zwykle właściciel) także musi zażyć nieco ruchu na świeżym powietrzu. Aby pies mógł w odpowiednim tempie pokonywać kolejne przeszkody, właściciel musi bowiem równie szybko przebiegać od jednej do drugiej. Choć niektóre ćwiczenia są stosunkowo skomplikowane to obserwując psy nie mamy najmniejszych wątpliwości, że jest to dla nich pasjonująca zabawa.

Podczas zawodów ocenia się dokładność i szybkość pokonywania przeszkód. Przewodnik z psem porozumiewać się może tylko gestami i głosem - nie wolno mu dotknąć psa, ani używać smyczy. Tor przeszkód ustawiany jest w zależności od warunków terenowych i decyzji sędziego. Składa się jednak zawsze z tych samych, obowiązkowych elementów.

Podczas zawodów agility pies musi:
- przeczołgać się przez sztywny tunel,
- przeskoczyć przez środek zawieszonej na łańcuchach opony,
- przebrnąć przez kolejny tunel - tym razem miękki rękaw, wykonany z grubej tkaniny,
- pokonać slalom pomiędzy cienkimi tyczkami,
- przejść przez kładkę (rodzaj równoważni).

Wbrew pozorom bardzo trudnym ćwiczeniem jest także... odpoczynek. Rozpędzony i rozemocjonowany pies musi przez określony w regulaminie czas pozostać w pozycji "waruj" w specjalnie oznaczonym polu. Do dalszego biegu może ruszyć dopiero po komendzie.

Kolejne ćwiczenia to:
- huśtawka - jedna z najtrudniejszych przeszkód. Zwierzę wchodzi po pochylonej desce, która przeważa się na drugą stronę pod ciężarem psa. Wymaga to skupienia i odwagi, a także dobrego poczucia równowagi,
- wspinaczka po stromej ścianie ze stożkowato zestawionych desek (w kształcie odwróconej litery V) i zejście na dół po drugiej stronie,
- skoki przez płotki i skok w dal przez rów z wodą, ćwiczenia te wymagają sprawności fizycznej i wygimnastykowania,
- studnia - przeszkoda łącząca elementy skoku w dal i skoku wzwyż,
- wiadukt - czyli ściana z otworami na dole, przypominająca most. Zwierzak musi oprzeć się pokusie i przeskoczyć nad wiaduktem, a nie próbować przecisnąć się pod spodem.

Ponieważ w agility mogą startować praktycznie wszystkie psy, przeszkody muszą być odpowiednio dostosowywane dla poszczególnych ras, tak by nie zmuszać np. foksterierów do skakania przez płotki tak samo wysokie jak dla owczarków niemieckich.