Forum Dogs

Nova

Kraj pochodzenia: Japonia

Data publikacji obowiązującego wzorca: 15. 06. 1992
Użytkowanie: pies do polowań na ptaki i drobną zwierzynę
Klasyfikacja FCI: grupa 5 szpice i psy ras pierwotnych
sekcja 5 szpice azjatyckie i rasy pokrewne
Rasa nie poddawana próbom pracy

Krótki rys historyczny:
Shiba jest rodzimą rasą Japonii od czasów pierwotnych. Słowo „shiba" oznacza coś małego, małego psa. Środowiskiem shiby były górzyste obszary nad brzegiem Morza Japońskiego, gdzie psy te wykorzystywano do polowań na drobną zwierzynę i ptaki. Zależnie od okolic, w których je hodowano, psy nieco różniły się między sobą. Gdy w latach 1868-1912 przywieziono z Anglii psy podobne do angielskich seterów i pointerów myślistwo zyskało w Japonii rangę sportu. Powszechnym stało się też krzyżowanie shiby z angielskimi przybyszami. W latach 1912-1926 Shiba czystej rasy stała się niezmierną rzadkością, ograniczoną do swych pierwotnych obszarów. W zachowanie czystej rasy shiby zaangażowali się wtedy myśliwi i inne wykształcone osoby. Ratowanie ograniczonej liczby czystych w typie psów rozpoczęło się na poważnie od 1928 r.; w 1934 r. ujednolicono ostatecznie wzorzec rasy. W 1937 r. shibę uznano za pomnik przyrody, następnie rasę tę, nadal hodowaną, ulepszano, aby stała się znaną obecnie udoskonaloną rasą.

Wrażenie ogólne: Pies niewielkiego wzrostu, dobrze wyważony, o dobrej kości, z dobrze rozwiniętą muskulaturą. Mocna konstytucja. Ruch szybki, swobodny i piękny.

Ważne proporcje: Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10: 11.

Zachowanie i charakter: Z usposobienia shiba jest psem wiernym, o wyostrzonych zmysłach i dużej czujności.

GŁOWA:
Czoło szerokie, policzki dobrze rozwinięte, stop zaznaczony, z lekką bruzdą. Grzbiet nosa prosty, pożądany nos czarny. Kufa umiarkowanie gruba, zwęża się ku końcowi. Wargi ściśle przylegające; zęby silne; zgryz nożycowy.
Oczy względnie małe, trójkątne, ciemnobrązowe; kąciki oczu zwrócone ku górze.
Uszy względnie małe, trójkątne, lekko nachylone do przodu i mocno spiczaste.
Szyja gruba, mocna, dobrze wyważona w stosunku do głowy i tułowia.

TUŁÓW:
Grzbiet prosty i mocny; lędźwie szerokie i muskularne. Klatka piersiowa głęboka; żebra umiarkowanie elastyczne; brzuch dobrze podciągnięty.

Ogon wysoko osadzony, gruby; noszony silnie skręcony lub sierpowaty; czubek opuszczonego ogona sięga prawie do stawów skokowych.

Kończyny: Kończyny przednie: Łopatki umiarkowanie katowane; łokcie związane; kończyny przednie widziane od przodu proste.
Kończyny tylne: Uda długie, podudzia krótkie lecz dobrze rozwinięte. Stawy skokowe grube i mocne.
Łapy/stopy: palce ściśle zwarte i dobrze wysklepione; poduszki twarde i elastyczne; pazury twarde, pożądane w ciemnym kolorze.

Chód: Lekki i żwawy.

Okrywa włosowa: Włos okrywowy twardy (sztywny) i prosty; podszerstek miękki i gęsty; włosy na ogonie nieco dłuższe i sterczące.
Umaszczenie: rude, czarne podpalane, sezamowe, czarno-sezamowe, rudo-sezamowe.

Definicja umaszczenia sezamowego:
sezamowe - mieszanina równej ilości białych i czarnych włosów;
czarno-sezamowe - przewaga czarnych włosów nad białymi;
rudo-sezamowe - podstawowa barwa włosów ruda w połączeniu z włosami czarnymi.

Wszystkie wyżej wymienione rodzaje umaszczenia muszą posiadać „urajiro". Urajiro - biała sierść po bokach kufy i na policzkach, pod żuchwą i szyją, na piersi i brzuchu, na spodniej strome ogona i na wewnętrznej stronie kończyn.

Wysokość w kłębie: psy 40 cm, suki 37 cm. Tolerancja wynosi 1, 5 cm w górę i w dół.

WADY:
Jakiekolwiek odchylenie od powyższych wskazań winno być uznawane za wadę, zaś waga jaką się do niej przywiązuje powinna być proporcjonalna do stopnia odchylenia.
- bojaźliwość,
- wyraz przeciwnej płci (suczy samiec, samcza suka),
- wady zgryzu (tyłozgryz lub przodozgryz),
- liczne braki uzębienia.

Wady dyskwalifikujące:
- nie spiczaste uszy,
- wiszący lub krótki ogon.

Uwaga: Psy powinny posiadać dwa wyraźnie prawidłowe jądra w pełni opuszczone do moszny.

[link widoczny dla zalogowanych]