Forum Dogs

misia08

SETER SZKOCKI (GORDON)

KRAJ POCHODZENIA: Wielka Brytania
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO STANDARDU: 14.06.1987
TŁUMACZENIE: Czesław Kurowski, Renata Czechowska

PRZEZNACZENIE:
Pies wystawiający
KLASYFIKACJA FCI:
Grupa 7 - Wyżły
Sekcja 2 - Wyżły Brytyjskie; 2.2 - Setery.
Wymagane próby pracy
WYGLĄD OGÓLNY:
Pies o szlachetnym wyrazie, budowy galopena, sylwetką przypominający silnego konia myśliwskiego - huntera. Harmonijnie i proporcjonalnie zbudowany.
ZACHOWANIE I TEMPERAMENT:
Inteligentny, pojętny, pełen godności. Śmiały, towarzyski, o usposobieniu przyjaznym i zrównoważonym.
GŁOWA:
Raczej głęboka niż szeroka. Odległość od guza potylicznego do stopu nieco większa niż od stopu do nozdrzy. W okolicach oczu głowa powinna być sucha.
Mózgowa część czaszki: Czaszka lekko zaokrąglona, najszersza pomiędzy uszami, pojemna, nieco dłuższa niż kufa. Guz potyliczny dobrze zaznaczony.
Stop: Wyraźny.
Twarzowa część czaszki:
Nos: Duży, szeroki, czarny, o szeroko rozwartych nozdrzach.
Kufa: Długa, o prawie równoległych liniach, nie spiczasta ani wąska. Głębokość kufy powinna być nieco mniejsza niż jej długość.
Wargi: Niezbyt obwisłe, wyraźnie zarysowane.
Szczęki/uzębienie: Szczęki mocne, o idealnym i kompletnym zgryzie nożycowym t.j. siekacze górne powinny ściśle pokrywać siekacze dolne. Zęby osadzone prostopadle do szczęk.
Policzki: Na tyle mało wydatne, aby głowa sprawiała wrażenie suchej.
Oczy: Ani zapadnięte ani zbyt wypukłe, osadzone dostatecznie głęboko pod łukami brwiowymi; o żywym, inteligentnym wyrazie. Powinny być ciemnobrązowe i lśniące.
Uszy: Średniej wielkości, o delikatnej skórze. Osadzone nisko i przylegające do głowy.
SZYJA:
Długa, sucha, o łukowato wygiętej linii górnej, bez obwisłego podgardla.
TUŁÓW:
Umiarkowanej długości.
Lędźwie: Szerokie i lekko wysklepione.
Klatka piersiowa: Głęboka lecz nie nazbyt szeroka. Żebra dobrze wysklepione, sięgające daleko ku tyłowi.
OGON:
Prosty lub lekko szablasty, nie sięgający poniżej stawu skokowego. Noszony poziomo lub poniżej linii grzbietu. Gruby u nasady i zwężający się stopniowo ku końcowi. Włosy pióra rozpoczynającego się u nasady ogona powinny być długie, proste i skracające się w kierunku jego końca.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie: mocne, o płaskich i prostych kościach.
Łopatki: Łopatki długie i ukośnie ustawione daleko ku tyłowi, płaskie i dobrze związane w kłębie. Niepożądane zbyt ciężkie.
Łokcie: Nisko osadzone pod tułowiem.
Śródręcze: Ustawione pionowo do podłoża.
Kończyny tylne: Od biodra do stawu skokowego długie, szerokie i umięśnione, zaś od stawu skokowego do stopy proste, krótkie i mocne. Miednica prawie pozioma.
Stawy kolanowe: Dobrze kątowane.
Stopy: Owalne, z dobrze wysklepionymi, zwartymi palcami. Pomiędzy palcami obficie owłosione. Opuszki dobrze rozwinięte, mocne.
RUCH:
Równy, miarowy, płynny i posuwisty, z silną akcją kończyn tylnych.
SZATA:
Włos: Na głowie, przedniej stronie kończyn i na końcach uszu powinien być krótki i delikatny. Na pozostałych partiach ciała średniej długości, płasko przylegający, nie kędzierzawy ani falisty. Frędzle na górnej części uszu długie i jedwabiste, z tyłu kończyn długie, delikatne i proste. Obfite owłosienie brzucha tworzy frędzle rozciągające się na przedpiersie i spodnią stronę szyi. Wszystkie frędzle nie powinny być faliste ani kędzierzawe.
Umaszczenie: Smoliście czarne, lśniące, bez śladu rdzawego nalotu, z podpalaniem koloru dojrzałego kasztana. Dopuszczalne są czarne znaczenia wzdłuż palców i pod żuchwą.
Podpalania: dwie wyraźne plamki nad oczami o średnicy nie przekraczającej 2 cm (3/4 ins); na bokach kufy podpalanie tworzy obwódkę otaczającą kufę, nie sięgającą jednak wyżej nasady nosa. Podpalania na gardle oraz dwie duże, wyraźnie odcinające się plamy na piersi. Podpalanie na wewnętrznej stronie ud rozciąga się na przednią część kolan i zachodzi na zewnętrzną powierzchnię tylnych kończyn od stawu skokowego do palców. Na kończynach przednich podpalanie sięga do łokci z tyłu i do nadgarstków lub nieco wyżej z przodu. Podpalanie wokół odbytu.
Akceptowane są bardzo małe białe plamki na piersi. Wszelkie inne kolory poza wyżej wymienionymi są niedopuszczalne.
WZROST:
Wysokość w kłębie:
psy: 66 cm (26 ins),
suki: 62 cm (24,5 ins)
MASA CIAŁA:
psy: 29,5 kg (65 lbs),
suki: 25,5 kg (56 lbs).
WADY:
Wszelkie odstępstwa od powyższego standardu powinny być uznawane za wady i oceniane w zależności od stopnia odchylenia.
UWAGA:
Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone całkowicie w worku mosznowym.

Bella

TO Rasa naszej Jessi Very Happy

Mi się one podobają Very Happy

Lubie te psiaki Very Happy

Nie wiem dlaczego przypominają mi cockery Very Happy

AsiaGolden

seterki są sweet Very Happy

WIDZIAŁAM żywcem i głaskałam :*

misia08

zazdroszcze

ShadowDog

No i moja ukochana rasa Very Happy

(BENITA Lamermoor - [link widoczny dla zalogowanych])

Osobowość
Gordon to niezawodny, lojalny, wierny przyjaciel. Oddany rodzinie, spokojny, zrównoważony, cierpliwy, o pogodnym usposobieniu. Wielki pieszczoch, pełen czułości, oddany, świata nie widzi poza swoim panem. Lubi się bawić i nie jest pozbawiony dynamizmu, ale w wielu sytuacjach zachowuje rezerwę; na przykład, choć nie jest stróżem z powołania, potrafi zmusić nieznajomego do zachowania odpowiedniego dystansu. Stał się popularny głównie dzięki swym talentom łowieckim. Zanim zaczęto polować z bronią palną, znajdował zwierzynę węchem, siadał i czekał na myśliwego. Jest metodyczny w tropieniu i doskonały w aporcie. Dobrze pracuje w lesie i w wodzie. Stójka szkota jest twarda i stosunkowo rzadko pusta. Co charakterystyczne dla tej rasy, wykonywana jest równie często na stojąco, co w pozycji przysiadu - a nawet leżąc. Gordon jest psem wszechstronnym - silnym, niezmordowanym i sprawdzającym się w każdym terenie.

Wychowanie i zachowanie
Pies tej rasy uczy się dość powoli i właściciel musi zdawać sobie z tego sprawę. Regularne powtarzanie ćwiczeń i chwalenie za ich poprawne wykonanie przynosi jednak pożądane rezultaty. Nie trzeba na niego krzyczeć. Wystarczą pieszczoty (na które gordon jest bardzo łasy!) i słowa zachęty, by edukacja przebiegała prawidłowo. Do ukończenia pierwszego roku życia ma co prawda zielono w głowie, ale mimo należy pracować nad jego ułożeniem, nie czekając, aż dojrzeje, aby nie utrwaliły mu się negatywne wzorce zachowań. Jeśli osoby wybierające sobie gordona na towarzysza nie mają pasji myśliwskich, muszą pamiętać o jego sportowych predyspozycjach i potrzebach. Długie spacery i dalekie wyprawy sprawiają mu wiele radości. A można zabierać go wszędzie, bo w każdej sytuacji potrafi się zachować jak prawdziwy dżentelmen. Mimo silnego instynktu łowieckiego nie ma skłonności do ucieczek.

Wygląd
Choć wyróżnia się sylwetka o mocnej budowie, charakteryzuje go finezja i niewątpliwy wdzięk. Określenie "pies z klasa" odnosi się w dużym stopniu właśnie do jego wyglądu: harmonijnej głowy, brązowych, błyszczących, pełnych wyrazu oczu, długiej szyi, głębokiej klatki piersiowej, dobrze umięśnionego, ale nie ciężkiego tułowia. Dopełnieniem całości jest piękna, jedwabista szata. Na głowie, przedniej stronie nóg i na końcach uszu sierść powinna być krotka, cienka, na innych częściach ciała i kończyn - średniej długości, dostatecznie gładka, nie kędzierzawa ani sfalowana. Ogon ozdobiony piórem z długich prostych włosów, najdłuższych przy nasadzie i coraz krótszych ku końcowi. Współczesna hodowla stara się utrzymać równowagę miedzy doskonałym wyglądem psa a przystosowaniem go do pracy, czyli do polowania.

Pielęgnacja
Gordon nie wymaga przesadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Jedno porządne szczotkowanie w tygodniu zapewni mu dobry wygląd i utrzyma sierść w czystości. W sezonie polowań będzie to jednocześnie dobra metoda sprawdzenia, czy pies nie ma kleszczy. Konieczne jest stosowanie preparatów zabezpieczających przed tymi pasożytami oraz regularne przeglądanie skory po powrocie z polowania. Kąpie się go w zależności od potrzeb i stopnia zabrudzenia.

Plusy
- wszechstronny pies myśliwski
- przywiązany do właściciela
- o łagodnym usposobieniu
- niekłopotliwy w pielęgnacji
Minusy
- potrzebuje dużo ruchu

(BIES BOURBON ze Wzgórza Mickiewicza)

AsiaGolden

Wit@j

Dziękujemy ze info :*

ShadowDog

Historia:

Gordon to wspaniały towarzysz zarówno jako domownik, szczególnie dla aktywnych rodzin, spędzających dużo czasu na łonie natury, jak i pies myśliwski. Jest przyjacielski, cierpliwy dla dzieci, a także dobrze wychowuje się z innymi zwierzętami. Wymaga jednak poświecenia mu czasu i uwagi. Jest psem mającym dużo energii, należy więc stworzyć mu możliwość wybiegania się i zabawy.
Na początku XVIII w. Na obrazach pojawiają się trzy odmiany seterów: angielskiego, irlandzkiego i szkockiego, a opis ich hodowli w ówczesnym piśmiennictwie. Początkowo wszystkie były jedną rasą. Dopiero w latach 1865-1875 podzielono setery, biorąc pod uwagę kryterium umaszczenia. Jeszcze zanim lord Alexander Gordon of Banffshire założył własną hodowle, prawdopodobnie już w XVI wieku Lord von Bute hodował w Szkocji czarne setery. Dzisiaj nie do końca wiadomo, czy były one jednolicie czarne, czy podpalane. Również współcześni księciu Gordonowi posiadali czarne podpalane setery, jednak to jemu przypisuje się największe zasługi w uszlachetnieniu tej rasy oraz poprawieniu właściwości. Na jego cześć nazywa się setera szkockiego gordonem. W latach 1800-1820 Książe Alexander rozpoczął, poważną jak na tamte czasy, hodowle seterów. Chcąc uzyskać trójkolorowe psy - skrzyżował rodzimego setera z czarną suką rasy collie. Uzyskał inteligentne, wszechstronne psy myśliwskie, które potrafiły dodatkowo pilnować owiec. Po śmierci księcia Alexandra kolejni książęta na zamku Gordon, a zwłaszcza Książe Richmond, podtrzymywali tradycje hodowli, kładąc szczególny nacisk na przydatność myśliwską. Udział w tworzeniu rasy miał ponoć bloodhound, choć niektórzy temu przeczą. Prawdopodobnie w 1840 roku lord Rosslyn dodał jego krew do hodowli gordona. To bloodhound'owi gordon zawdzięczałby podpalanie, gruba kość, cięższą niż u innych seterów głowę i bogate fafle oraz styl pracy - oprócz górnego, także dolnym wiatrem. W drugiej połowie XIX wieku gordony coraz liczniej pojawiały się na wystawach i zawodach. W 1890 roku powstał pierwszy Gordon Setter Club, do którego jako honorowego członka założyciela przyjęto ostatniego księcia Richmond i Gordon. Rok później zarejestrowano wzorzec określający jednoznacznie wygląd i cechy gordona. Największym powodzeniem gordony cieszyły się w latach 20 i 30 ubiegłego stulecia. Później ich popularność spadla i dziś, kiedy możliwość polowania na ptactwo jest mniejsza, gordon częściej traktowany jest jako towarzysz niż jako pomocnik myśliwego.

AsiaGolden

ShadowDog jakiego masz psa ? Very Happy

ShadowDog

Mam trzy psy - konkretniej to hodowla o nazwie SHADOW DOG Very Happy

Dwie suki - jedna to seter irlandzki czerwono-biały, druga to seter szkocki gordon.
Jeden pies - ukochany mojej dugiej suki, import z Czech seter irlandzki czerwono biały. Very Happy

Coś jeszcze mam powiedziec? Very Happy

AsiaGolden

Wystarczy

Ostatnio strasznie mi się spodobały Gordony Very Happy

ShadowDog

No nie dziwie się, gordony są wspaniałe Very Happy

tylko nie rozumiem dlaczego ostatnio tak dużo osób pozbywa się ich w tak niegodziwy sposób... najlepiej wyrzucic 6letnią sukę z domu na ulice... bo pojawiło sie w domu dziecko Smile

załamuje się czasami, gdy słyszę ile seterów trafia na ulice lub do schronisk... ludzie są nieodpowiedzialni... aż się płakac chce Mad

zainteresowana · Gość

Mam pytanie do właścicieli gordonów - jak przebiega ich wychowanie? Czy faktycznie wolno się uczą? Słyszałam, że to bardzo inteligentne psy.

Dziękuję za odpowiedzi Sad