Forum Dogs

mufinka

Kraj pochodzenia

Wielka Brytania

Wygląd

Dobrze zbudowany, o mocnej kości. Żywy i wytrwaały pies.

Wielkość

Nie określona we wzorcu.

Szata

Włos jedwabisty, prosty, przylegający do ciała, gęsty; na kończynach i klatce piersiowej tworzy obfite pióro.

Maść

Biała z niewielkimi cytrynowymi lub pomarańczowymi znaczeniami.

Głowa

Kwadratowa, potężna, średniej długości, czaszka szeroka o wyraźnym guzie potylicznym, ciężkich łukach nadoczodołowych, wyraźny przełom czołowo-nosowy. Zgryz nożycowy.

Oczy

Lekko schowane w fałdach skórnych, barwy ciemnobursztynowej, wyraziste. Spojrzenie wyrozumiałe.

Uszy

Duże, w charakterystycznym kształcie, dobrze pokryte gładkim włosem, lekko opadające ku przodowi, włos raczej nie sięgający poza samo ucho.

Tułów

Długi, ciężki, nisko zawieszony, głęboka klatka piersiowa o dobrze wysklepionych żebrach, grzbiet prosty, szeroki, długi, mocne lędźwie.

Kończyny przednie

Dość krótkie, proste, o mocnej kości, łopatki mocne, skośne i dobrze umięśnione.

Kończyny tylne

Bardzo mocne i dobrze ukształtowane, stawy skokowe nisko posadowione, kolano dobrze kątowane, kończyny proste.

Ogon

Nisko osadzony, noszony w linii grzbietu.

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

AsiaGolden

OD siebie

:
Ja lubie yakie mamlasy więc i ten mnie śmieszy Confused

są fafniutkie Confused

takie mamlaski-grubaski Confused

clumber spaniel
WRAŻENIE OGÓLNE: dobrze zbudowany, o mocnej kości, żywy, wytrwały pies roboczy o wyśmienitym węchu.

WYSOKOŚĆ W KŁĘBIE: 47 do 49 cm psy, 44 do 48 cm suki.

GŁOWA: kwadratowa, potężna, średniej długości, czaszka szeroka o wyraźnym guzie potylicznym, ciężkich łukach nadoczodołowych, wyraźny przełom czołowo-nosowy.

OCZY: wyraziste, ciemno bursztynowego koloru, lekko schowane w nieznacznych fałdach skórnych, łagodne, wyrozumiałe spojrzenie.

USZY: duże, w charakterystycznym kształcie, dobrze pokryte gładkim włosem, lekko opadające ku przodowi, włos raczej nie sięgający poza samo ucho.

SZCZĘKI: kufa ciężka i prostokątna, o dobrze wyrażonych wargach, mocne szczęki z idealnym, regularnym zgryzem nożycowym, w którym siekacze szczęki przylegają ściśle do siekaczy żuchwy.

SZYJA: stosunkowo długa, gruba, mocna.

TUŁÓW: długi, ciężki, nisko zawieszony, głęboka klatka piersiowa o dobrze wysklepionych żebrach, grzbiet prosty, szeroki, długi, mocne lędźwie, dobrze wypełnione słabizny.

KOŃCZYNY: Kończyny przednie dość krótkie, proste, o mocnej kości, łopatki mocne, skośne i dobrze umięśnione, kończyny tylne bardzo mocne i dobrze ukształtowane, stawy skokowe nisko posadowione, kolano dobrze kątowane, kończyny proste.

ŁAPY: Duże, okrągłe, całe okryte włosem.

OGON: nisko osadzony, pokryty włosem tworzącym pióro, noszony w linii grzbietu.

SIERŚĆ: obfita, gęsta, jedwabista i gładka, kończyny i klatka piersiowa z wyraźnie dłuższym włosem.

MAŚĆ: preferowana jednobarwna, biały tułów z cytrynowymi znaczeniami, pomarańczowe znaczenia dozwolone, nieznaczne łaty na głowie i cętki na kufie.

Clumber spaniel w pigułce
W Anglii ten dobroduszny, nieco ociężały pies był faworytem wyższych klas.
OPIS

Robi wrażenie ociężałego i potężnego
Mocna budowa ciała
Szeroka czaszka
Charakterystyczne uszy
Dobroduszne, wyrozumiałe spojrzenie
Obfity, miękki włos
Waga: około 36 kg psy, około 30 kg suki
Przeciętna długość życia: 12 lat
Pochodzenie tej rasy leży gdzieś w mrokach przeszłości i nawet nie sposób powiedzieć, skąd nagle psy te pojawiły się w XVIII wieku - pewne jest jednak, że clumber spaniel był bardzo lubiany przez rodziny brytyjskich arystokratów.

Błękitna krew
Wielu dobrze urodzonych Anglików w XVIII wieku miało clumber spaniele i szczyciło się nimi. Szczególnie popularny był Henry Pelham Clinton, drugi diuk Newcastle, który w 1788 roku kazał znanemu malarzowi, Francisowi Weatleyowi namalować swój portret, na koniu, w towarzystwie trzech psów. To temu właśnie diukowi clumber spaniel zawdzięcza swą nazwę, gdyż pochodzi ona od posiadłości Clumber Park w Nottingham, pozostającej od lat we władaniu książąt Newcastle. Jednocześnie jednak przypuszcza się, że rasa ta wywodzi się wprost w kontynentu europejskiego. Psy takie hodować miał hrabia de Noailles, francuski zapalony myśliwy, który ponoć sprezentował w dowód przyjaźni diukowi Newcastle owe trzy psy, przedstawione na portrecie. Wyjaśniałoby to, skąd owe psy wzięły się w Wielkiej Brytanii, problem jednak w tym, że nie sposób znaleźć jakichkolwiek ich śladów we Francji...

Brytyjski do szpiku kości?
Inna z kolei hipoteza głosi, że mocny clumber spaniel powstał drogą krzyżowania najróżniejszych ras psów o czysto brytyjskim pochodzeniu. Kłopot jednak polega na tym, że nie sposób określić, jakie to miałyby być psy - z pewnością w grę wchodzą jedynie rasy o wyśmienitym węchu, zbliżone jakoś do ówczesnych basetów. I jeszcze jedna zagadka - dlaczego clumber spaniel, jako jedyny ze spanieli, poluje bezgłośnie, nie szczekając? Do dziś nie sposób tego wyjaśnić!

Zmienna popularność
W styczniu 1889 roku brytyjski Sporting Spaniel Club zorganizował konkurs otwarty dla wszystkich spanieli - clumbery zajęły w nim drugie i trzecie miejsce, choć były najmniej liczną rasą spośród wszystkich uczestniczących w imprezie. Tuż przed końcem XIX wieku suczka clumbera imieniem Beechgrove Bee zwyciężyła w ogólnowyspiarskich próbach pracy i trafiła na usta wszystkich myśliwych! W kilka lat później popularność rasy podupadła, a myśliwi rozglądali się za psami o większym temperamencie. Z niebyty rasa wychynęła w 1972 roku, kiedy to sprowadzono pewną angielską sukę do Francji, gdzie clumber zdobyły niewielką, ale prężna grupkę zwolenników. Kolejnego impulsu rasie dodało zwycięstwo clumbera w Best in Show na wystawie Crufta pod koniec lat 90. XX wieku. Psy znów stały się popularne w Wielkiej Brytanii i w Stanach Zjednoczonych, zaś w Europie jest ich niewiele, za to na bardzo wysokim poziomie. W Polsce liczba clumber spanieli nie przekracza kilku sztuk - napotkać je zatem można tylko bardzo rzadko.

Rodzinna tradycja
Hodowla tej rasy - być może przez jej unikatowość - od początku prowadzona była przez zapaleńców rasy, do których należał choćby William Awkright, który założył swój kennel o przydomku Sutton Scardscale jeszcze w XIX wieku. Jego synowie, a potem wnukowie podzielali jego fascynację tą rasą i nadal prowadzą tę hodowlę. Większość europejskich clumber spanieli wywodzi się bezpośrednio lub co najwyżej w drugim pokoleniu z clumberów Sutton Scardscale.

CHARAKTER
Ma niewątpliwie bodaj najlepszy węch z wszystkich psów i jest przy tym niewiarygodnie wytrzymały.

Plusy:
Wspaniały węch
Posłuszny
Inteligentny
Pełen zapału
Pełen radości życia
Bardzo zrównoważony
Nie hałaśliwy
Dobry myśliwy
Minusy:
Dość powolny
Bywa nieufny
Jego nieco smutny wygląd to pozory: jest wesoły i pełen energii. Być może porusza się zbyt statecznie, ale a to nigdy nie straci śladu i zawsze dojdzie do celu.

Choć brytyjscy ziemianie używali go początkowo głównie do polowań na płowa zwierzynę, to dziś clumber spaniel jest raczej rodzinnym psem do towarzystwa. Wbrew pozorom nie jest wcale tak osowiały, jak na to wygląda - wprost przeciwnie, jest raczej spontaniczny i serdeczny. Jest to bardzo sympatyczny pies, który cieszy się z każdego kolejnego dnia, choć ceni sobie także krótką drzemkę "dla poprawy nastroju"!

Czasami potrafi godzinami nie wstawać ze swego posłanka, jakby zapatrzony w siebie, zamyślony w niezbyt wesołych rozważaniach i wodzący wokół smutnym wzrokiem. I raptem, w jednej chwili, zmienia się w ruchliwego, wesołego urwisa, który potrafi rozśmieszyć całą rodzinę. Na tym właśnie polega nieodparty urok clumbera!

Pracuje systematycznie
Na zwierzynę płową używa się dziś raczej szybszych, żywszych ras psów, ale jako pies wystawiający clumber jest nadal bardzo ceniony. Nadaje się zwłaszcza do pracy w łowisku o gęstym poszyciu i na mokradłach, a przy tym wykorzystuje się przy tym nie tylko jego wyśmienity nos, ale i jeszcze inne szczególne cechy - niezwykłą metodyczność i zaangażowanie w pracę. Clumber z bezmała mistycznym oddaniem przeszukuje bezgłośnie cal po calu powierzone mu łowisko i nic nie ujdzie jego uwadze. Ponieważ chętnie wchodzi do wody, przeto używany jest do polowań na kaczki i bekasy, a jego odporność i oddanie sprawiają, że jest nieocenionym pomocnikiem myśliwego. Po powrocie do domu zaś momentalnie opada zeń gorączka łowiecka i pies rozkoszuje się wygodami ciepłego mieszkania. Milszego i posłuszniejszego czworonoga można szukać ze świecą, a na dodatek clumber spaniel jest przywiązany do człowieka, spokojny i wierny. Prawdziwy rarytas wśród psów!

Dobre maniery
Wieloletnie rezydowanie na dworach ziemiańskich pozostawiło trwałe ślady w charakterze clumber spaniela. Psy tej rasy mają dobre maniery i umieją się zachować w sposób świadczący o dobrym wychowaniu. Szybko dopasowuje się do wymagań swojej rodziny, wie, czego się od niego oczekuje i jaką ma rolę do spełnienia. Jego postępowanie świadczy o wysokiej inteligencji. Równocześnie jednak jest posłuszny każdemu słowu, gdyż najbardziej na świecie lubi sprawiać radość swemu panu czy pani, dlatego też jest pracowity, odważny, grzeczny i przywiązany do swych właścicieli. Choć na pierwszy rzut oka jest flegmatyczny i nawet ociężały, to nie dajmy się zwieść pozorom - clumber spaniel jest psem dość żywym i ma właściwą niewielu rasom umiejętność wczuwania się w nastrój swego właściciela.

Trzpiot udaje ponuraka
Wbrew swej poważnej, może nawet zafrasowanej minie, clumber spaniel jest psem naprawdę wesołym. Ponieważ jakby zdawał sobie sprawę ze swego ponurego wyglądu, chętnie staje na dwóch łapach i celowo rozśmiesza wszystkich swych ludzkich przyjaciół. Wesoły temperament, pełen radości życia, zazwyczaj w doskonałym humorze i przyjazny światu. Jego żarty i komiczne miny zachwycą każdego. Próbujcie Państwo popatrzeć dłużej na zaprzyjaźnionego clumbera - nie sposób się nie uśmiechnąć!

Przyjacielski, ale...
Clumber spaniel niechętnie zaprzyjaźnia się z byle kim i nie akceptuje każdego, kogo spotka. Musi wiedzieć z kim ma do czynienia i dlaczego właśnie ten człowiek stanął na jego drodze... Jego powściągliwy, dość nieufny charakter nie pozwala mu na kumplowanie się z byle kim i niełatwo zdobyć jego przyjaźń. Musicie państwo zdobyć jego sympatię!

Pies i dziecko
Clumber spaniel dobrze rozumie się z dziećmi. W kontaktach z nimi okazuje mnóstwo cierpliwości i jest zawsze przyjacielski. Cierpi przez to, bo mali przyjaciele nie znają miary w ciągnięciu go za włosy czy za uszy. Sympatia wobec dzieci jest zazwyczaj odwzajemniona - maluchy chętnie nie rozstawałyby się z nim ani na chwilę i wciągały go do wszystkich swych zabaw. Dlatego trzeba bardzo starannie nauczyć dzieci, by traktowały psa w możliwie serdecznie i łagodnie - a wtedy nic nie rozerwie więzów przyjaźni między psem a młodymi ludźmi.

Idealny właściciel

Nasz clumber spaniel jest prawdziwym psem ziemiaństwa i najbardziej ceni sobie spokojne życie na wsi, a w mieście nie czuje się najlepiej. Optymalnym rozwiązaniem dla niego byłby właściciel - myśliwy, nawet jeśli lubi psy żywsze i ruchliwsze. Clumber spaniel porusza się jednak odmiennie od swych lżejszych kuzynów - jest wszak od nich nieco cięższy.
Clumber jest psem bardzo inteligentnym i nie ma co wymagać od niego posłuchu, wydając mu rozkazy głupie lub niepotrzebne. Musi zrozumieć, czego się od niego oczekuje, i wtedy wykona to chętnie i z radością. Swe polecenia wydawane psu należy formułować możliwie najbardziej precyzyjnie i serdecznie acz dobitnie tłumaczyć psu, dlaczego powinien wykonywać je tak, a nie inaczej.
Należy często stymulować clumbera psychicznie, bawiąc i ćwicząc z nim. Nie ma lepszej metody szkolenia, jak nauka w zabawie. Już młody szczeniak powinien znać zabawę w wyszukiwanie ukrytych przedmiotów i chodzenie po śladzie: ludzkim lub zwierzęcym.
Clumber najlepiej czuje się, gdy jest pełnoprawnym członkiem rodziny. Nie można szczędzić mu kontaktu z domownikami, a jadąc na urlop trzeba go koniecznie zabrać ze sobą, i nie bronić mu ani wędrówek, ani kąpieli w jeziorze czy morzu razem z państwem. Clumber, choć jest w zasadzie psem myśliwskim, doskonale kontaktuje się z innymi zwierzętami w domu.
Doskonale sprawdzający się na polowaniu clumber jest także często wykorzystywany do... uczenia innych spanieli. Jego staranność i rzetelność w pracy bywa wzorem do nauki pracy w polu lżejszych, ruchliwszych spanieli.
Należy
wykorzystywać jego zalety myśliwskie
Zapewnić mu zdrowy żywot z dużą porcją ruchu
Rozwijać w nim przyrodzoną chęć do zabawy
Wychowywać go serdecznie, ale konsekwentnie
Nie wolno:
Traktować go brutalnie
Zawieść jego zaufania - pies musi być absolutnie pewny akceptacji swego pana
Zostawiać go na długo samego, zaniedbując jego wychowanie
Traktować go jak pieska salonowego.
ŻYCIE CODZIENNE
Jego okrągłe kształty i miękki włos są jakby zaproszeniem do głaskania.

Co należy wiedzieć:
Uwielbia spacery - na smyczy i bez niej
Nie nadaje się do życia w mieście
Chętny do zabaw
Wymaga regularnej pielęgnacji
Nie sprawia kłopotów w kontaktach z innymi psami
Daje się łatwo wychować
Słabe punkty to oczy i uszy
Nie najtańszy w utrzymaniu
Niezbyt drogi jako szczenię
Ten przyjacielski miś ma wrażliwe oczy i wymaga sporo pielęgnacji
Elegancki i nietypowy w sylwetce spaniel, który na dodatek jest łatwiejszy w wychowaniu niż inne psy tej grupy. Z jednej strony dość wycofany, a z drugiej bardzo wesoły clumber spaniel jest psem, z którym żyje się miło. Do zadowolenia z życia potrzebuje jednak sporo ruchu na świeżym powietrzu i musi mieć trwałe miejsce w gronie lubiących go członków rodziny.

Tylko dla niespiesznych myśliwych?
Król angielski Jerzy V był zapalonym myśliwym, który szczycił się swoimi clumber spanielami. Monarcha brał udział w polowaniach nawet w podeszłym wieku, otoczony clumberami, co sprzyjało wyrobieniu się fałszywej opinii, jakoby clumber był psem powolnym, z kłopotami poruszającym się po łowisku "nadającym się tylko dla myśliwych na emeryturze". Wielu myśliwych, którzy polują z clumberami, twierdzi, że są to psy doskonale dostosowujące się do tempa pracy człowieka, stąd idealne dla niespiesznych myśliwych.

Warunki życia
Clumber spaniel może spokojnie mieszkać w mieszkaniu wraz ze swym panem - jeśli tylko nie jest to maleńka kawalerka! Znacznie jednak lepiej będzie się czuł w dużym ogrodzie albo w dużym gospodarstwie - tyle tam rzeczy do wąchania! Całkowicie wybetonowana okolica zupełnie mu nie odpowiada, a przynajmniej raz w tygodniu musi mieć możność długiej wędrówki przez pola i lasy, by naładować akumulatory i odświeżyć sobie swe instynkty ziemianina... Psy te maja wciąż we krwi żyłkę łowiecką i niczego tak nie lubią jak czuć w nosie świeży zapach wiatru i móc wypuścić się za intensywnie pachnącym tropem zwierzyny. Państwa sąsiedzi będą zachwyceni psem, którego prawie nie słychać - clumber spaniel jest pod tym względem psem absolutnie niekłopotliwym. Pamiętajmy jednak, ze clumber - podobnie jak wszystkie psy myśliwskie - chętnie wypuszcza się na samodzielne wyprawy łowieckie!

Żywienie
Niezależnie od tego, czy w misce znajdzie się gotowa karma czy starannie przygotowane przez właściciela jadło, clumber spaniel nie da się długo prosić do stołu. Jest to, szczerze mówiąc, niepowstrzymany żarłok, którego trudno nazwać smakoszem, a raczej workiem bez dna! Dlatego też trzeba bardzo starannie kontrolować jego wagę, bo gdyby mu pozwolić, to wkrótce byłby bardzo gruby i bardzo szczęśliwy ... Dorosły clumber potrzebuje dziennie około 450 gramów mięsa, uzupełnionych o 220 gramów warzyw i 220 gramów makaronu lub ryżu, i o niebedny dodatek witamin i preparatów mineralnych.

Zdrowie
Jeśli systematycznie czyścić mu uszy, to szansa zachorowania na zapalenie uszu będzie mniejsza u clumbera niż na przykład u cocker spaniela, ale jednak dużo większa niż u innych ras. Do tego jeszcze bardzo wrażliwe oczy, których spojówki łatwo zapadają na zapalenie i przez to wymagają stałej i czujnej pielęgnacji. Trzeba prawie codziennie czyścić je wacikami nasączonymi płynem do czyszczenia oczu (do dostania w każdym sklepie zoologicznym). Oprócz tych dwóch wrażliwych punktów ciała, clumber spaniel jest psem zdecydowanie zdrowym i odpornym na wszelkie choroby, który nie robi sobie nic ani z niepogody, ani z chłodu i który ma - zwłaszcza w lesie - siły zupełnie niespożyte.

Pielęgnacja
Jeśli chcecie państwo, by wasz pies wyglądał elegancko, to nie ma rady - dwa do trzech razy w tygodniu musicie sięgnąć po szczotkę! Jego bujny, piękny włos wymaga troskliwej pielęgnacji, przy czym powiedzmy sobie szczerze: psy polujące nigdy nie będą miały włosa tak długiego i zadbanego jak egzemplarze wystawowe. Dodatkowe obowiązki, to pielęgnacja uszu, polegająca nie tylko na trosce o włos, ale i o czyszczeniu ucha w środku i usuwaniu rosnących tam włosów (palcami lub nożyczkami o zaokrąglonych końcach). Jeśli nie macie państwo wystarczającej odwagi lub praktyki - to lepiej poprosić o to lekarza weterynarii lub psiego fryzjera (groomera). Dwa do trzech razy w roku trzeba wybrać się do groomera po wyrównanie i przetrymowanie włosa.

Spaniel jak żaden inny
Clumber spaniel jest psem wśród spanieli wyjątkowym. Już od najwcześniejszego szczenięctwa wie doskonale, czego właściciel odeń oczekuje. Psy tej rasy maja nie tylko wspaniały wygląd i imponujące ruchy, ale także wyjątkowo jak na spaniela dużą liczbę szarych komórek. Gdy dodać do tego nadzwyczajną umiejętność dostosowania się do oczekiwań człowieka i niezwykłą szybkość uczenia się, to nie będziemy się dziwić, że clumber uchodzi za najmilszego i najłatwiejszego w wychowaniu spaniela.

Czy to prawda, ze...

...clumber spaniel nie umie oprzeć się popołudniowej drzemce, która potrafi trwać nawet i wiele godzin?
Prawda. Nie jest to jednak dowód jakiegokolwiek zmęczenia czy ospałości, a tylko dowód znudzenia... Zaproponujcie państwo psu jakieś ciekawe zajęcie, a zobaczycie, jak łatwo zrezygnuje z lenistwa.

...nie jest to pies dla ludzi starszych?
Nieprawda. Jest spokojny i bardzo posłuszny, daje się łatwo wychować i nie sprawia kłopotów - wprost idealny partner dla seniorów, którzy zachowują aktywność fizyczną.

... clumber może być agresywny podczas polowania?
Nieprawda. Wszelka agresywność jest cechą obca tej rasie, i w każdej sytuacji traktowaną jak poważny błąd.

...coraz więcej jest clumberów w Europie?
Prawda, choć jest to wzrost bardzo powolny. O ile w Wielkiej Brytanii żyje około 2000 psów tej rasy, to w całej Europie kontynentalnej nie ma ich więcej niż 200. Ostatnio liczba ich pomalutku rośnie, zwłaszcza w krajach skandynawskich.

i super zdjęcia Confused

to jest super szpara

tu wydaje się strasznie duży uuu

jaki ogon